Υπάρχει στην Ελλάδα η αυθόρμητη τάση να πιστεύουμε ότι με ένα νόμο μπορούν να λυθούν σοβαρά προβλήματα ελλείψεων παιδείας, πολιτισμού και κοινωνικής προόδου.
Αυτό δεν μπορεί να είναι εφικτό, καθώς ζητήματα όπως η επιθετικότητα απέναντι στο αντίθετο φύλο ανάγεται πρώτα σε ψυχολογικούς παράγοντες και δύσκολα μπορεί ο νόμος να διαπλάσει ψυχές. Το κάνει όμως όταν ο κανόνας δικαίου συνοδεύεται από μια κύρωση και όταν το δικαστήριο επιβάλλει ποινές.
Επομένως, αναπόφευκτα βρισκόμαστε στο πεδίο της κύρωσης, της τιμωρίας, της ποινής που μπορεί να επιβάλλει το δίκαιο. Οι σύγχρονες δικαιοταξίες κατάλαβαν ότι μέσω της ποινής σε όλες τις εκφάνσεις της (απειλή, επιβολή, έκτιση) καλλιεργείται η ψυχή και σωφρονίζει, εξ’ ου και οι φυλακές ονομάζονται πια σωφρονιστικά ιδρύματα, ο νόμος που διέπει τη λειτουργία των φυλακών ονομάζεται Σωφρονιστικός Κώδικας, η νομολογία των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων τονίζει τη σημασία να μην προβλέπεται ως μόνη ποινή η ισόβια κάθειρξη και η θανατική ποινή ως ένα μεσαιωνικό απάνθρωπο μέτρο δεν υπάρχει πια κ.α.
Η στάθμιση που πρέπει να κάνει ο νομοθέτης και το δικαστήριο απέναντι σε μια εξαγριωμένη οικογένεια θύματος που ζητάει αίμα και σε μια διαπλαστική ποινική αντιμετώπιση του θύτη είναι αρκετά δύσκολη. Υπάρχει άραγε στάθμιση που να δίνει 
καθαρή απάντηση μόνο από το γεγονός ότι το θύμα ήταν γυναίκα; Μάλλον όχι, γιατί γυναίκα ή άνδρας δεν παύει να είναι το θύμα μιας ανθρωποκτονίας (αρ. 299 Ποινικός Κώδικας). Συνεπώς μόνο στο πεδίο αυτό μπορούν να γίνουν οι όποιες τροποποιήσεις. Έγιναν: μόνη ποινή για ανθρωποκτονία από πρόθεση προβλέπεται η ισόβια κάθειρξη, μέτρο που εγείρει ζήτημα ασυμβατότητας με τη νομολογία – όπως αναφέραμε – του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συνεπώς νέο ιδιαίτερο έγκλημα με τίτλο «γυναικοκτονία» είναι περιττό.
Άλλωστε, για να απαντηθεί και το επιχείρημα της στέρησης των ελαφρυντικών από δράστη που βίαια θανάτωσε ένα κορίτσι, υπάρχει το αρ. 82Α ΠΚ που δυσκολεύει την περαιτέρω ελάφρυνση της ποινής αν το έγκλημα έχει ρατσιστικά χαρακτηριστικά, επομένως υπάγεται και περίπτωση εγκλήματος που έγινε επειδή το θύμα ήταν γυναίκα. Βέβαια, σπάνια αλλά όχι καθόλου, στη πράξη συναντάμε ανθρωποκτονία επειδή το θύμα είναι γυναίκα. Αλλά και έτσι να είναι, τον ποινικό νόμο συμπληρώνουν ειδικοί ποινικοί νόμοι για την καταπολέμηση γενικά της έμφυλης βίας: ν. 3500/2006, ν. 4531/2018 και ν. 4604/2019.
Το θλιβερό πρόβλημα της ακραίας συμπεριφοράς των ανδρών στην γυναίκες δεν επιλύεται επομένως νομοτεχνικά με τροποποίηση των ποινικών διατάξεων. Αξίζει μια κοινωνία που σέβεται την πολιτισμική της αυτογνωσία ως χώρα του ελεύθερου ευρωπαϊκού χώρου, να επιλύσει το πρόβλημα εν τη γενέσει του, δηλαδή με αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος και ένταξη μαθημάτων προώθησης ισότητας, αντιμετώπιση των διακρίσεων και ανισοτήτων που υφίσταται η γυναίκα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής και έμπρακτη κυβερνητική μέριμνα για φιλοοικογενειακές πολιτικές όπως ο πιστοποιημένος οικογενειακός σύμβουλος και οι δομές υποστήριξης. Έτσι, λόγος γίνεται πια για πολιτική και όχι για νομική αντιμετώπιση της γυναικοκτονίας.
Προφίλ
