Τι θα μας έλεγε η φύση αν μιλούσε;

Μοιραστέιτε το!

Πόσο απογοητευμένη άραγε μπορεί να είναι η φύση από τους ανθρώπους; Πόσο προδομενη και θυμωμένη μπορεί να νιώθει από τις χρόνιες και απαράδεκτες ενέργειες μας που ολοένα και περισσότερο την καταστρέφουν; Δεν το αντιλαμβανόμαστε γιατί δεν μιλάει-την δική μας γλώσσα, ίσως με τον τρόπο της μας λέει πολλά περισσότερα βέβαια-. Αλήθεια, τι θα μας έλεγε αν μιλούσε;

“Γειά σου άνθρωπε, εγώ είμαι η φύση. Βασικά είμαι πολλά παραπάνω. Είμαι το οξυγόνο σου, είμαι το χώμα που πατάς, είμαι ο λόγος που υπάρχεις εσύ. Από μένα παίρνεις ζωή, αν δεν υπήρχα εγώ πιθανότατα δεν θα υπήρχες ούτε εσύ. Νομίζεις ότι είσαι ανίκητος, ότι είσαι πιο πάνω από όλα και ίσως έτσι είναι. Από μένα όμως δεν είσαι.”

” Σου μιλάω έτσι γιατί είμαι απογοητευμένη από εσένα άνθρωπε. Γιατί σου έχω δώσει ότι καλύτερο μπορούσα, προσπάθησα να διευκολύνω τη ζωή σου και εσύ με πρόδωσες. Με ξέχασες. Το χρήμα και ο εγωκεντρισμός σου σε ξεμυάλισαν, δεν σου αφήσαν καθαρό μυαλό να σκεφτείς από που ξεκίνησε η ανθρωπότητα. Δεν ήσουν πάντα έτσι άνθρωπε. Εγώ άλλον άνθρωπο θυμάμαι. Θυμάμαι ανθρώπους να δουλεύουν πάνω μου και να με φροντίζουν. Να με αγαπούν. Κι εγώ τους το ανταπέδιδα. Άκουγα τις προσευχές τους, να ρίξει τις βροχές του ο ουρανός ή να ευδοκιμήσει το χώμα μου για μια καλή σοδειά κι έκανα ότι μπορούσα. Γιατί εκλάμβανα την αγάπη και την φροντίδα που μου έδειχναν. Αν τον Χειμώνας δεν τα κατάφερνα τους το ανταπέδιδα με μια καλή σοδειά το καλοκαίρι.”

“Που πήγαν αυτοί άνθρωποι; Τους εξαφανίσες εσύ και όλοι οι άλλοι σαν εσένα. Εκσυγχρονίστηκες βλέπεις. Κι άμα ακούσεις, για τους ελάχιστους πλέον ανθρώπους που ακόμα με αγαπούν και δουλεύουν πάνω μου, πιθανότατα θα γελάσεις και θα αναρωτηθείς πόσο πίσω μπορεί να είναι για να ασχολούνται μαζί μου. Είναι η ελπίδα μου αυτοί οι άνθρωποι. Η ελπίδα ότι ίσως δεν με έχουν ξεχάσει όλοι,ότι οι άνθρωποι έχουν αισθήματα και δεν είναι αυτοματοποιημένες μηχανές, που θα θυσιάσουν τα πάντα στο βωμό του κέρδους. Από την άλλη δεν αρκούν για να σώσουν μια ήδη εκτροχιασμένη κατάσταση. Κοντεύει να φτάσει σε αδιέξοδο. Και μετά τι; Μετά καλέ μου άνθρωπε θα βουλιάξεις…”

” Βλέπεις ότι είμαι σε απόγνωση. Αυτό που ίσως δεν καταλαβαίνεις είναι ότι δεν ανησυχώ για μένα. Εγώ υπάρχω εδώ και 4 δισεκατομμύρια χρόνια και θα συνεχίσω να υπάρχω όσο κι αν με πολεμάς, όσο και να συνεχίσεις να ρυπαίνεις τον αέρα μου, όσο και να συνεχίζεις να καις τα δάση μου για να φτιάξεις τους αναθεματισμένους δρόμους σου, όσα δέντρα και να κόψεις για να φτιάξεις κι άλλο χαρτί. Για σένα φοβάμαι. Όσο κακό κι αν μου έχεις κάνει, θέλω να σε σώσω. Γιατί εσύ θα χαθείς αργά ή γρήγορα. Εγώ είμαι η φύση και δεν μπορεί κανείς να με υπερβεί.”

” Αντιδρώ στο κακό που μου κάνεις με τον τρόπο μου αλλά εσύ αρνείσαι να με ακούσεις. Εγώ όμως σου δείχνω και τον θυμό μου και σου δίνω και σημάδια ότι αν δεν κάνεις κάτι, εγώ δεν θα μπορώ να σε βοηθήσω άλλο. Οι φυσικές καταστροφές είναι ολοένα και περισσότερες. Αλλόκοτες θερμοκρασίες κάτω από φυσιολογικές συνθήκες. Από που νομίζεις ότι προέρχεται το λιώσιμο των πάγων; Είναι η δική μου φωνή,η δικη μου αντίδραση. Τι άλλο θες; Νοιάζομαι για σένα άνθρωπε. Για σένα και για όλους τους οργανισμούς, άψυχους και έμψυχους που ζουν χάρη σε εμένα.”

” Εχεις εκμεταλλευτεί στο έπακρο τη γη μου αλλά να ξέρεις ότι αυτό το κακό γυρίζει σε εσένα. Έχεις μολύνει όσο δε πάει τα ποτάμια τις λίμνες και τις θάλασσες μου, αλλά πάλι εσύ θα βγεις χαμένος όταν θα πρέπει να ποτίσεις τα χωράφια σου και να κρατήσεις τον τεράστιο πληθυσμό σου ζωντανό. Δεν σε απασχολεί η κλιματική αλλαγή, αλλά μετά θα μετανιώνει πίκρα που δεν ενδιαφέρθηκες να κάνεις κάτι. Και δεν σταματας εκεί άνθρωπε. Έχεις φτάσει το έσχατο σημείο, να έχεις κατακρεουργήσει μέχρι και το ζωικό βασίλειο και μάλιστα να χρηματοδοτείς χώρους για να βασανίσεις τα ζώα χωρίς όριο.”

” Μόνο εμένα δε μπορείς να αγγίξεις άνθρωπε. Στο είπα και στο ξαναλέω. Εγώ θα υπάρχω και χωρίς εσένα. Όσο κι αν με έχουν πληγώσει οι πράξεις σου,θα συνεχίσω. Θέλω όμως να σου ανοίξω τα μάτια πριν να είναι αργά. Δεν έχεις πολύ χρόνο άνθρωπε.Σου φωνάζω, ουρλιάζω γιατί έχω φωνή, κι ας μην την καταλαβαίνεις, κι ας μη με θεωρείς ζωντανή ύπαρξη. Είμαι ζωντανή εφόσον όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί ζουν χάρη σε εμένα. Κάνε κάτι όσο προλαβαίνεις. Εγώ σου έχω δείξει με όποιον τρόπο διαθέτω ότι πρέπει να βιαστείς. Η καταστροφή του όζοντος, η αύξηση των ασθενειών το φαινόμενο του θερμοκηπίου, είναι ο τρόπος της φύσης, ο τρόπος μου να κάνεις κάτι. Έστω να προσπαθήσεις. Δεν έχω άλλο τρόπο να στο πω. Δεν μιλάω τη γλώσσα σου,αλλά οι πράξεις μου είναι πολύ πιο ισχυρές από τη φωνή. Ίσως έχεις αρχίσει να με αντιλαμβάνεσαι αλλά φοβάσαι να δεις την αλήθεια. Μην εθελοτυφλείς. Μην περιμένεις άλλο άνθρωπε. Αντέδρασε. Κινητοποιήσου. Τώρα που ακόμα μπορείς. Ίσως δεν υπάρξει άλλη προειδοποίηση…”