Οι πρόσφατες γενικές εκλογές στην Ιταλία ανέδειξαν στην πρώτη θέση μια 45χρονη φιλόδοξη πολιτικό με ακροδεξιές τάσεις και παρελθόν επικριτικών δηλώσεων για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ιταλία έρχεται να προστεθεί στην συστάδα των χωρών εκείνων που επιλέγουν τα άκρα μαζί με την Ουγγαρία και την Πολωνία. Αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει. Στην πραγματικότητα είναι η αργή εξέλιξη ενός φαινομένου που την τελευταία 10ετία κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην πολιτική «σκακιέρα» των ευρωπαίων. Πολλοί αναλυτές το τοποθετούν να εμφανίζεται στην Ευρώπη της οικονομικής κρίσης όταν και αποδείχθηκε η ανεπάρκεια του Ευρωσυστήματος. Είναι γεγονός, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ένα σύνθετο σύστημα λήψης των αποφάσεων το οποίο αποξενώνει τους πολίτες από την ουσία της. Οι ιδιαίτερες θεσμικές διαδικασίες μόνο από το γεγονός ότι πρέπει 27 χώρες να δίνουν τη συγκατάθεση τους φτάνει για να υπάρχουν καθυστερήσεις. Δεν λέμε ότι η Ευρώπη είναι αναποφάσιστη. Όχι. Οι αποφάσεις ναι, πολλές φορές είναι οι ορθές, ωστόσο αφενός αργούν αφετέρου δεν χαίρουν άμεσης εξέτασης από τους πολίτες όπως συμβαίνει στα έθνη κράτη με τη δημόσια διαβούλευση. Επίσης τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των χωρών «δορυφόρων» όπως η Ρωσία, ΗΠΑ και χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που συναλλάσσονται με τις ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, συντάσσουν μια αυτόνομη γραμμή που εμπλέκει την Ευρώπη στα διεθνή προβλήματα.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με μια σταθερή ευρωπαϊκή πολιτική ανθρωπιστικού χαρακτήρα που δεν ενσωμάτωσε ομαλά τις προσφυγικές ροές ταλαιπωρώντας στην πραγματικότητα τόσο τους Ευρωπαίους όσο και τους πρόσφυγες φτάνουν για να εμφανιστεί το ακροδεξιό φάντασμα. Ο ευρωσκεπτικισμός έχει να κάνει με όλες αυτές τις ανεπάρκειες και την αναθεώρηση κάποιων βασικών κανόνων στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα ο ευρωσκεπτικισμός και η στροφή στα άκρα είναι η αντίδραση στις ελλείψεις και η άμυνα των κρατών μελών, μια αντίδραση ασφάλειας. Στο δίπολο όμως ακροδεξιά και Ευρώπη, η Ευρώπη προφανώς είναι προτιμότερη. Ωστόσο, η πολιτική ζωή των κρατών μελών αμύνεται μπροστά στην μη διαμορφωμένη ευρωπαϊκή παιδεία. Με λίγα λόγια, δεν κατανοούν οι πολίτες τα λόγια του Ρομπέρ Σουμάν «πατέρα» της Ε.Ε. στην περίφημη διακήρυξη, ότι η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δημιουργηθεί μέσα από μια αργή βήμα βήμα διαδικασία και όχι δια μιας.
Πολλές φορές έχουν γίνει συζητήσεις για αναθεώρηση των Συνθηκών της Ένωσης (Συνθήκη της Ε.Ε., Συνθήκη Λειτουργίας της Ε.Ε. και Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων Ε.Ε.) όπως επίσης και για την κατάρτιση ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Το τελευταίο απέτυχε πρόσφατα. Ο διάλογος αυτός πρέπει να τεθεί στο τραπέζι. Τα λόγια του Ρομπέρ Σουμάν λέχθηκαν στη μεταπολεμική περίοδο, τη δεκαετία του 1950 που μπορούσες να «χτίσεις άνετα σε μια καμένη γη». Η συνθετότητα των σύγχρονων προκλήσεων και τα κοινωνικά προβλήματα δεν αφήνουν χώρο για ανάπαυση και απαιτούν την εγρήγορση του κράτους των Βρυξελλών και των κρατών μελών εν γένει.
Προφίλ
