Η μεγαλειώδης κηδεία της Βασίλισσας Ελισάβετ με την πολυήμερη και πειθαρχημένη τήρηση συγκεκριμένων πρωτοκόλλων φανερώνει το χάσμα της Ελλάδας με την θεσμική αντίληψη της Βρετανίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι πανίσχυρες χώρες όπως η ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, η Αγγλία δαπανούν χρόνο και χρήμα σε στιγμές πολιτικά ουδέτερες αλλά εθνικά υπεύθυνες.
Πράγματι, η έννοια του Έθνους είναι παρεξηγημένη όπως και ο πατριωτισμός νοείται πια ως οικουμενικός πατριωτισμός ένας νέος πατριωτισμός – όπως είχε πει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ωστόσο, η ιστορία, τα κατορθώματα μεγάλων ανθρώπων και η κοινωνική προσφορά τους στη βελτίωση της ζωής μας, τα συνταγματικά και δημοκρατικά κληροδοτήματα, είναι όλα αυτά που μας ενώνουν, όλους εμάς που τυγχάνει να ζούμε στα ίδια γεωγραφικά όρια. Και αυτό το αντιλαμβάνονται αυτές οι χώρες. Κατανοούν ότι τα “στραβά και τα ανάποδα” τα αφήνουμε στην άκρη όταν οι θεσμοί που είναι οι υπαρξιακές βάσεις και ταυτόχρονα οι λειτουργικές μηχανές του Έθνους ζητούν σεβασμό, σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Γιατί είναι τέτοιο το βάρος της ευθύνης που έχουν πάνω τους ώστε και ένα μικρό παραστράτημα καταστρέφει το μέλλον του τόπου.
Δεν μπορώ να ξεχάσω όταν ένας Υπουργός της Μ. Βρετανίας αρκετά καθυστερημένα έφτασε στην συζήτηση της Βουλής των Λόρδων ύστερα από επερώτηση προς το πρόσωπο του και ζήτησε ταπεινά πολλές φορές συγγνώμη από την συνάδελφο βουλευτή που απηύθυνε την ερώτηση σε σημείο που ο ίδιος ζήτησε ύστερα να παραιτηθεί! Ακραίο άλλα διαφωτιστικό παράδειγμα του προαναφερθέντος χάσματος. Αντίθετα, η ελληνική Βουλή φιλοξενεί συχνά κωμικές καταστάσεις, υβριστικές περιττές εντάσεις και αντικοινοβουλευτικές στάσεις όπως η συκοφαντική δυσφήμηση.
Νομίζω πως στην Ελλάδα η έλλειψη σεβασμού και διάθεσης για θεσμική υπευθυνότητα είναι αιτία πολλών κακών. Απαξιώνεται η δημοκρατία, η εκπαίδευση πολλές φορές από τους υπαλλήλους της, το κράτος δικαίου με την μη τήρηση των νόμων και την επιθετικότητα στο δικαστικό σώμα και τα όργανα της Δικαιοσύνης, απαξιώνουμε τα εθνικά σύμβολα, τις ένοπλες δυνάμεις, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όλα κονιορτοποιούνται στο πολιτικό «ταψί». Είναι δυνατόν όσοι εργάζονται σε όλους αυτούς τους τομείς να συνεχίσουν να εργάζονται αποδοτικά ύστερα από αυτή την αντιμετώπιση;
Είναι ωφέλιμο για την διεθνή εικόνα της χώρας και την κοινωνική συνοχή να κάνουμε βήματα παρόμοια με αυτά ξένων χωρών. Να αναθεωρήσουμε ατομικά την θεσμική μας αντίληψη, ώστε να βελτιωθούν κρίσιμοι τομείς της κοινωνίας όπως το δημόσιο και να αντιμετωπίζουμε έκτακτες καταστάσεις με συλλογικό και υπεύθυνο τρόπο.